အသံပ်က္မ်ား (ေမာင္သီဟ)

ကဗ်ာဆရာ ဟိန္းသစ္ရည္သိမ္း၊ သူ႔နာမည္ကို မွန္စာလိုလက္မွတ္ထိုးလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က "ေမာင္ဟသီ" လို႔ ေနာက္ေခၚတဲ့ ကိုသီဟ ရဲ႕ ကဗ်ာပါ ..

၂၇ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္က ဖေယာင္းလက္ေရးနဲ႔ ထုတ္ခဲ့တာပါ ...

အသံပ်က္မ်ား

ေမာင္သီဟ

၁

သက္ျပင္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို
ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးတဲ့အခါ
ငါဟာ အဲဒီေနရာကိုေရာက္လာပါေပါ့။
စိမ္းခဲ့ေသာသစ္႐ြက္တို႔အေႂကြ ...
ေသမင္းဟာသူ႔ေခါင္းသူအကုတ္ ...
မိန္းကေလးတို႔အၾကည့္ေတြ
ငါ့ထံက႐ုတ္သိမ္းအသြားမွာ။

ေဟာ !!! ငါေရာက္လာပါၿပီ
လာပါၿပီ အမိႈက္ေတြေပြ႔ပိုက္လို႔
လာပါၿပီ၊ ငါေရာက္ ...
(လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ျခင္း-လို႔ေတာ့မထင္လိုက္ေလႏွင့္)
ၾကည့္ျမင္ေလရာေနရာတိုင္းမွာၾကက္ဆူပင္
ၾကက္ဆူပင္၊ ၾကက္ဆူပင္မ်ားစြာ ... မ်ားစြာ
ဝိုင္းပတ္ကာဆီးလို႔
ေတာတိုးဖို႔ပဲႀကိဳးစားေနရ။

ဒါေပမယ့္
ငါဟာ(ဘုရားစူး)အႏွစ္ေတြနဲ႔ခ်ည္းသာ
ေမြးဖြားလာခဲ့သူပါ


၂

"... ... ... ... ..."

"လံကြတ္တီဝတ္မိုးတိမ္"လို႔*

ကဗ်ာတပုဒ္ကိုေနာက္ေျပာင္ေရး
(လံကြတ္တီ (ေပါ)-လိင္ေဃာဓိ (ပါ)
-လိင္ဖံုးအဝတ္) ... လို႔
ေျဖရွင္းခ်က္ကိုအရင္ေပးေနရ
ေမာင္သီဟ-က တကယ္တမ္းအလုပ္စလို႔
မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ဒီတႀကိမ္ႀကံဳတဲ့ေမြးလကိုလည္းကားစင္တင္ဆဲ
နံၾကားကိုလွံနဲ႔ထိုးဆဲ
ဒင္း
ေသလြန္ၿပီးႏွစ္မ်ားစြာလြန္ပါမွ ...
... ... ... ။

-------------------------------------------------

* ႐ုရွားကဗ်ာဆရာ "မာယာေကာ့ဖ္စကီး" ေရးတဲ့
"ေဘာင္းဘီဝတ္မိုးတိမ္" ဆိုတဲ့ ကမာၻ႔ဂႏၲဝင္
ကဗ်ာရွည္ႀကီးတပုဒ္ရွိတယ္ ..
-------------------------------------------------

၃

ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူ

၄

ဖန္ခြက္ထဲအရက္ျဖည့္၊ ငွဲ႔ထည့္ဆဲလက္မ်ားေလာက္
ဘဝကိုဘယ္သူသစၥာေဖာက္ပါသလဲ
ငါ့ေခါင္းထဲအႏွစ္မဲ့စိတ္ကူးမ်ား
႐ူးႏွမ္းသြားခဲ့။

... ဒါ့အတြက္
ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမျပင္ကိုပါအျပစ္တင္ရေပမယ္။

(က)  လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္သံုးဆယ္ေလာက္မွာ
        ငါ့ကိုတိတ္ဆိတ္စြာေမြးဖြား
        ေကာင္းကင္ဘံုေတးသြားမ်ားလည္းမၾကားရ
        ဒါးလွံလက္နက္မ်ားလည္းမေတာက္ပ

        ေလာက - ဆိုတဲ့
        အဝိုင္းေပါက္ထဲမွာအတင္းထည့္ခံရ
        ေမာင္သီဟ ... မွာ
        ေလးေဒါင့္က်ေသာဥပဓိ႐ုပ္ ရွိပါတယ္။

(ခ)   ငါးႏွစ္သားရွိေတာ့ေက်ာင္းပို႔ၾက
        သင္ယူမႈယႏၲရားႀကိတ္ဝါး
        သက္တန္းႏွစ္အစိတ္သာ
        အမႈန္႔ျဖစ္သြားေပါ့။
        မိုက္ကန္းေဖါသြပ္ဇီဝေလးျမားနဲ႔
        ေၾကကြဲ၊ ေဆးခ်ဘဝသံသရာ၊ ေတးဘုမၼာ
        (ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္)
        ဒါဟာ ... အခ်စ္တဲ့
        ငါရခဲ့။

(ခ-က)ဝတၳဳမ်ားထဲကကဲ့သို႔မဟုတ္ပါ
        စိတ္ကူးတည့္ရာေလွ်ာက္ေျပာတဲ့စကားနဲ႔သာ
        ကဗ်ာမဆန္စြာ
        ခ်စ္ျခင္းကိုရရွိလာခဲ့
        ဒါနဲ႔၊ ကဗ်ာဖြဲ႔သူတေယာက္တိုးလာေပါ့။

(ခ-ခ) စကားတို႔ျဖင့္
        အနမ္းတို႔အားတည္ေဆာက္ခဲ့
        ခ်စ္သူဟာ ... ဒီမွာ
        ပဲ့တင္သံျမည္တဲ့အ႐ုပ္ကေလးေပါ့
        တိုးသဲ့ ... သာသာ။

        အနမ္းေတြဟာ
        စိတ္ကူးကိုခုတ္ေမာင္းတဲ့လက္ေခ်ာင္းမ်ားပဲ
        လွည္းဆြဲျမင္းလိုမ်က္လံုးကိုအဝတ္ပိတ္ဆီး
        လမ္းမဟုတ္တဲ့ခရီးလည္း
        သြားတတ္။

        စိတ္ကူးေတြဟာ
        ေရငတ္ေနတဲ့သစ္ပင္မ်ားပမာ
        ခ်စ္ျခင္းလာ - ေနရွိန္ထိုး
        ညႇိဳးေတာ့တယ္။
        (ေမာင္သီဟ - ကေတာ့မိုးပ်ံပူေဖါင္းတလံုးလို
        ႀကိဳးျပတ္ ... ... ... ... ...)
        ေရငတ္လာေတာ့မွတကယ့္ဘဝကို
        ျပန္ေတြ႔လာရ ...

(ဂ)   အားပါးပါး ...
        ခါးလွခ်ည္ရဲ႕
        ဒီလိုနဲ႔ (႐ုကၡေဗဒဘာသာတြဲနဲ႔)
        ဘြဲ႔တခုရခဲ့
        (သစ္ပင္မ်ားနဲ႔ေတာ့လံုးဝအက်ိဳးမေပး)။

(ဃ) တခါကဘဝရဲ႕အပိုင္းတခုမွာ
        ငါဟာ ...
        ... ... ... ခဲ့
        ... ... ... ခဲ့ဖူး
        ... ... ... ခဲ့ဖူးရဲ႕ (ရွက္ဖြယ္)

ဒါေပမယ့္ မင္းသိထားဖို႔က
ငါဟာ ထင္သေလာက္မစုတ္ပဲ့
ဘူးဆိုတာပဲေမာင္သီ
ဟ

(င)   ငါ့မွာအျပစ္မရွိပါ
        ဝဋ္တံု႔တင္ျဖစ္ဖြယ္အညစ္အေထး
        ျမဴတမႈန္ေသာ္မွေရးေရးမထင္ပါ။
        ငါဟာ
        ေကာက္ေသာလမ္းမွာေလွ်ာက္ေနရသူသာ
        ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

(စ)   သကၤန္းကြ်န္းမွာပါတိတ္ေရး
        ၿပီးေတာ့ငါးေမြးသားေဖာက္
        (အရက္ေသာက္၊ ေဆးေျခာက္႐ွဴ)
        မဂၢဇင္းတအုပ္မွာ တာဝန္ခံလုပ္
        ကဗ်ာစာအုပ္ေတြထုတ္
        ေပါက္တတ္ကရေတြေလွ်ာက္ေရး
        (ငါသိပ္မက္တဲ့)
        ေၾကးစားစာေရးသမားေတာ့ျဖစ္မလာ။

        ေဆာက္တည္ရာမရ
        လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြဂဏာမၿငိမ္
        ႏွလံုးအိမ္နဲ႔ေလာကၿငိမ္ေတာင္မွ
        ေနရာမရ ...

        မူးလာတဲ့အခါဖန္ခြက္ကိုေပါက္ခြဲတတ္တဲ့
        လက္မ်ားေလာက္ေတာ့
        သစၥာတရားအေပၚအၾကည္ညိဳမေလ်ာ့ခဲ့။

        ဒီအျပစ္အတြက္
        ေကာင္းကင္ေရာ .. ေျမျပင္ကိုပါ
        ေသစားေသေစသင့္ပါတယ္

၅

ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ေနရာေဟာင္းမ်ားဆိုတာ
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းမ်ားလိုပါပဲ
ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုးခ်စ္ခဲ့ဖူးၾက
ျပန္ေတြ႔တဲ့အခါၾကည္ႏူးရ
ငါ့က်မွတစိမ္းလို။

ႏုပ်ိဳဆဲအခ်ိန္တို႔ဆိုတာေက်ာက္ျမတ္ရတနာ
အေဟာင္းေခ်စက္ကလုယူႀကိတ္ဝါး
ငါ့မွာ
ေၾကကြဲမႈတို႔သာမ်ားက်န္ရစ္ခဲ့။

အဲဒီလက္တံေတြကပဲဖမ္းခ်ဳပ္
ကိုင္လႈပ္လို႔
ငါ့ကိုအမိန္႔ေတြထုတ္ခဲ့ၾက
(ေမာင္သီဟဟာ သူ႔ေန႔ေတြကို
စြန္႔ခဲ့တာမဟုတ္ - စြန္႔ခဲ့ရတာသာျဖစ္တယ္)။

အယံုအၾကည္မဲ့စြာ
ေကာင္းႏိုးထင္ရာ အဟာရေတြကို
ဝတ္တမ္းေၾကစားသံုး
စပါးလံုး - အမုန္းလည္းပါရဲ႕။
စက္ေခ်း - လူမႈေရးနဲ႔ေငြေၾကး အေႂကြးလည္းပါ။
... ... ... ... ...
အား ... တကယ္သနားစရာ
ငါဟာ
ကာလနာရွိတာကိုေတာင္ ဂုဏ္လုပ္တတ္လာပါၿပီ
ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ၾကစမ္းပါ
ျဗဳတ္
စ
ျဗင္း
ေတာင္း။

(တကယ္ေတာ့လည္း
ဘဝဆိုတာ
ငါးမူးတန္ထန္းလ်က္ေခ်ာင္းႀကီးပါပဲ
ခ်ိဳၿမိန္သလိုရွိေနဆဲက ႐ုတ္တရက္ထၿပီး
ေသာက္အဓိပၸါယ္မရွိဘူးျဖစ္သြားတယ္)


၆

ေနာက္ေတာ့လည္းဒီလိုပါပဲ
ငါဟာၿမိဳ႕ထဲလမ္းေတြေပၚမွာပဲ
ဦးတည္ရာမဲ့ေလွ်ာက္ရျပန္ရဲ႕။

ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအေရာက္
ကားလမ္းေဒါင့္မွာ
ဆူးေလေစတီေတာ္ကိုငါဦးႏွိမ္ခ်
တပည့္ေတာ္ ခယပူေဇာ္ပါ၏။
(ဒါေပမယ့္ ငါက ဘာတုန္း)

ဆင္းတုေတာ္ဘုရားရွင္ရဲ႕
ဖန္မ်က္လံုးေတာ္ျမတ္တို႔အထဲမွာ
ငါ့အရိပ္ငါ ရွာမရခဲ့။

ဘုရားအဆူေပါင္းမ်ားစြာ ... မ်ားစြာ
ငါသည္သာပါးသည္ထက္ပါးလ်လာပါေပါ့။

မိုးေပၚေမာ့ၾကည့္တဲ့အခါ
@ x  ÷ ေကာင္းကင္ႀကီးဟာ ... ျပာလို႔။
+ ? x x မနက္ခင္းမွာ
=> o Ø ငွက္မ်ားလူးလြင့္ျမဴးပ်ံ
ေသာက္က်ိဳးနည္းေတးသံမ်ားသာခ်ိဳျမဆဲ

ေဟ့
ေနာက္ေရာက္လာတဲ့မနက္ျဖန္
ငါ့ရန္သူပဲကြ

ငါ့ကို
ကံတရားကတစစီစားခဲ့တာ
အေလ်ာ္ျပန္လာႏိုးနဲ႔ေသလုေအာင္ေစာင့္ခဲ့ရ
သက္ျပင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ခရီးကို
နင္းခ်

"ဥံဳ ... ဖြ"
ေမာင္သီဟ
ဒီေနရာေရာက္ရပါၿပီ။


၇

သူ႔ကဗ်ာဆံုးတဲ့အခါ
ဆရာ "မာယာေကာ့ဖ္စကီး" ဟာ
ေကာင္းကင္ႀကီးဆီကိုသြား ...

"အို ...
အလို ... ေကာင္းကင္ႀကီးငဲ့
(အိပ္ပုတ္ႀကီးတဲ့ေကာင္ႀကီးငဲ့)
က်ဳပ္လာၿပီ"

... ဒင္းဟာ (ကင္းေကာင္ႀကီးဟာ)
ဒင္းရဲ႕နား႐ြက္တဖက္ကိုခင္း
က်န္တဲ့တဖက္ကိုၿခံဳ - လံုေအာင္ဖိပိတ္
(အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေတာ့တယ္ ...)။ ။

ေမာင္သီဟ
(၁၉၉၃၊ ဆူးရစ္သရဖူဆင္ျမန္းတဲ့မတ္ခ်္)


"ဤစာအုပ္ပါအရာအားလံုး
အမွားမ်ားလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္"
Richard Bach
(The Illusions ... မွ)
.