ဒဏ္

ဒဏ္

စိတ္ကူးခ်ည္း သက္သက္ ေလလြင့္ခဲ့ကာမွ
ေတာင္ပံ တျခား ကိုယ္တျခား
ျပတ္ထြက္ခဲ့ ...
ငါတို႔ အနာတရ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းမွာ
နာရီလည္းမပါဘူး
ဒါလီလည္းမပါဘူး
တိမ္ေတြလည္း ေဘာင္းဘီမဝတ္ဘူး
ေရကလည္း အထက္တန္းမက်ဘူး
ဘဝဆိုတာကို
ေနာက္ဆံုးျပာျဖစ္သြားေလာက္တဲ့ အထိကလြဲလို႔
ေက်ညက္ေအာင္ ငါ နားမလည္ခဲ့ဘူး
"ဒုကၡ" က "ဒုကၡ" ပဲ
တသားေမြး တေသြးလွလာတဲ့ အထိ
မေပါင္းခ်င္လည္း ေပါင္း
ေပါင္းခ်င္လည္း ေပါင္း ...
ကံတရား ကို ႏႈတ္လွန္ထိုးတတ္႐ံုနဲ႔ေတာ့
ငါတို႔ ...
တစ္မနက္စာ ေလပို႐ွဴခြင့္မရႏိုင္ဘူး
ေသသြားတဲ့ ႏွလံုးသားေတြ ျပန္မရွင္ႏိုင္ဘူး
ေအးစက္သြားတဲ႔ ရင္ေငြ႔ေတြ ျပန္မေႏြးဘူး
ထံုးစံအတိုင္း
စိတ္ကူးခ်ည္းသက္သက္
ေလလြင့္ လိုက္ၾကရံုေပါ့ ...
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
ဒီေန႔လည္း
ဘုရားသခင္ေႂကြအံ ႐ံႈးလာျပန္တယ္
ကိုယ့္လူ .......။

BLURRY
(၁၄ ဧၿပီ ၂၀ဝ၉)

ျမန္မာက်ဴးပစ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ 
Photo : commons.wikimedia.org

သန္႔ရွင္းေသာ စာမ်က္ႏွာ

သန္႔ရွင္းေသာ စာမ်က္ႏွာ

ဒီမွာ ...
အပ်င္းေျပဖတ္တဲ႔ စာမ်က္ႏွာကို
စိတ္တစ္ခုလံုး ကြ်ံဝင္သြားစရာမလိုဘူး ...

ေျခတစ္လွမ္းေနာက္ျပန္ဆုတ္
ကိုယ့္ဒီဂရီ ကိုယ္ျပန္ခ်လို႔
မွားခ်င္လည္းမွားလို႔ရတယ္
မွန္ခ်င္လည္းမွန္လို႔ရတယ္
ေက်ာက္ေခတ္မွာေတာ့ သူလိုကိုယ္လို
အရွက္တရားကင္းလို႔ရတယ္ ...

ပ်ံႏိုင္သေလာက္ပဲ ေတာင္ပံျဖန္႔ ...
ဘယ္ငွက္မွ ေလထီးေဆာင္ခြင့္မရွိဘူး ...
မေျပးႏိုင္တဲ့ အခါလည္းေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ေပါ့ ...
စိတ္ကူးေတြ ေႏွးေကြးလာသ၍
ဤ ခရီး ေဝး ... ေဝး ...

နာတတ္ရင္ေတာ့နာေပါ့
ဒီလို ဗလာသက္သက္ရွိတဲ့ အာ႐ံုနဲ႔ေတာ့
ဒီကဗ်ာလည္း လာမဖတ္နဲ႔
ဘာမွကို ေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ဖူး ...

တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ...
အပ်င္းေျပဖတ္ေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို
စိတ္တစ္ခုလံုး ကြ်ံဝင္သြားစရာမလိုဘူး ...

BLURRY

.

ျမန္မာက်ဴးပစ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ 
Photo : windgrove.com